Bizim Şarkılarımız

26 Temmuz Pazar akşamı Timur Selçuk & Nükhet Duru konserindeydik. "Bizim Şarkılarımız" temalı bu konserde gerçek sanatçıların müziklerini ve şarkılarını dinlemenin ne kadar iyi geldiğini anlatamam.

Önce Nükhet Duru'dan başlayayım. Muhteşem bir ses, doğal olarak sergilediği kadınsı duruşu ve bu duruşunu daha da vurgulayan işveli, cilveli, fıkır fıkır halleriyle çok hoştu. Gerek başsolist, gerek solist olarak, gerek Timur Selçuk'un söylediği şarkılardaki Fahriye Abla ya da Muammer Bey'in gözdesi Despina'yı canlandıran bir yan rol oyuncusu olarak her haliyle sahneyi dolduruyordu. Oğlunun isteği üzerine ikinci kez Destina'yı söyleyerek bizleri de mutlu etmiş oldu. Anılar, Melankoli, Beni Benimle Bırak, Ben Yine Sana Vurgunum gibi pek çok şarkıyı o güzel sesiyle tek başına söyledi. Beyazın çok yakıştığını düşündüğüm bir isim olduğunu dün bir kez daha teyit etmiş oldu, çünkü ilk bölümde giydiği beyaz elbisesiyle gerçekten çok hoştu. Yalnız sahnede hikayeler anlatma işini başkalarına bırakarak, cilveli tavırlarıyla şarkı söylemesinin kendisine daha çok yakışacağını düşünüyorum.













(Resmi Hürriyet'in web sayfasından aldım.)

Usta piyanist, besteci ve yorumcu Timur Selçuk ise her haliyle harikaydı. Sanatının yanı sıra o ilkeli, saygın, tavırlı ve eğilmez bükülmez duruşuna şahit olmak da çok keyifliydi. İğneli yorumları, şarkıları ve dokundurmalarına bakarak gerçekten de kendi deyimiyle "paşaların paşası" Ata'mızın izinde olmaktan gurur duymaya devam eden ve bunu açıkça söylemekten çekinmeyen sanatçılarımızdan biri olduğunu gördük Pazar akşamı. İlkeli, işini düzgün yapan, aydın, özgür düşünceli ve saygın kişiliklerin sıkıcı, sevimsiz, aksi, vs. olarak nitelendirildiği günümüz Türkiye'sinde Pazar akşamı Timur Selçuk ile aynı havayı solumak bizim ruhumuzu aydınlattı ve bize ilaç gibi geldi. Asla güncelliğini kaybetmeyecekmiş gibi duran Pireli Şarkı (aslında bir Orhan Veli şiiri, ama Timur Selçuk tarafından şarkı haline getirilmiş) ve Dönek Türküsü'nü piyanosunun başında hop hop hoplayan küçük dev adamın yorumlamasıyla dinlemek süperdi. :) Bir Faruk Nafiz Çamlıbel şiiri olan İnme, tabi ki Endülüs'te Raks ve İspanyol Meyhanesi gibi klasikleşmiş şarkıların yanı sıra babası Münir Nurettin Selçuk'u anarak söylediği Beni Kör Kuyularda Merdivensiz Bıraktın ve Kalamış şarkılarını canlı canlı dinlemek doyumsuz bir keyifti. Beyaz Güvercin şarkısında babasına eşlik eden balerin Mercan Selçuk 'un zarafetine ve asil görüntüsüne bayıldım. Dedeyi ve babayı biliyoruz; dolayısıyla üçüncü kuşakta sanatla iç içe bir yaşam süren bu genç ve güzel ve en önemlisi çağdaş Türk kadınını gördüğümüze de şaşırmamak ve Selçuk ailesiyle belki de bir kez daha gurur duymak gerekiyor.

Bildiğimiz ve bilmediğimiz tüm şarkılarını keyifle dinlediğimiz bu muhteşem ikili, bundan 26 yıl önce Şan Tiyatrosu’nda gerçekleştirilen ve o dönemler kapalı gişe izlenen konser programı ile bizlerle buluştu. Ancak 1983 yılının kapalı gişe konserlerinin 2009 yılında Harbiye Açıkhava'nın maksimum %70'ini doldurabildiğini görmek beni en çok üzen noktalardan biri oldu. Zaten böyle ortamlardan çok keyif almakla birlikte her seferinde düşünmeden edemediğim bir soru da gecenin sonunda yine aklıma takıldı: Bundan 30 sene sonra bizim nesle ait böyle düzgün, kaliteli projelere imza atmış ve kalıcı işler yapabilmiş sanatçılarımız olacak mı?

Aslında içten içe bu soruya çok karamsar bir yanıt veriyordum. Ama ne yalan söyleyeyim bu konserde Mercan'ı gördükten sonra yine bir umut ışığı kapladı içimi. Ve bu kez daha da keyifli ayrıldım Harbiye Açıkhava'dan...

Teşekkürler büyük usta Timur Selçuk! Teşekkürler Nükhet Duru!

Neyse ki, büyük ustanın da dediği gibi 'bu şarkılardan anlayanlar hâlâ yaşıyorlar'!!