Kocam İçin Bir Hikaye

İki derviş uzun bir tefekkür molası sonrasında dergahlarının bahçesinde oturmuş nargile tüttürüyorlarmış. Dervişlerden bir tanesi diğerine son derece kızgınmış. Diğerine dönmüş ve şöyle demiş:

- Bre kardeşim, öyle güzel diyarlara gittik, gezdik, gördük, geldik de bir tane bile düzgün fotoğraf çekmez mi insan? Bu genç yaşlarımıza dair adam gibi hiçbir resim olmayacak sayende!

Diğer derviş gücenik bir şekilde kızgın olana dönmüş,

- Benim gönül gözüm bu fotoğrafların hepsini güzel görür nur yüzlüm. Hem bilmez misin sanki, önemli olanın suretimiz değil maneviyatımız olduğunu.

- Doğrudur, zira maneviyat da bir yere kadar. Gönlüm pek ol vermiyor bu resimlere! Yaşın ilerlemiş, ellerin titrer olmuş yüce derviş.

- A benim güzel kızım, iyi diyorsun, hoş diyorsun da bu saatten sonra gençleşecek değiliz ya. Giderek daha titrek olacağız elbet. Var mıdır bu işe bir çaren?

Tam o sırada kızgın olan dervişin başına bir hünnap tanesi düşmüş ve yüzü aydınlanmış. Bulduğu çareyi diğeriyle paylaşmış ve diğer derviş de onun bu önerisine çaresiz ol vermiş. Araları düzelen dervişler ağaçtan bir tabak hünnap toplayıp, afiyetle yemişler! :)


Not: Tatil yazılarım ve fotoğraflarım yolda!