Hepinize İyi Yıllar...

2009'u mutsuz bir yıl olarak hatırlayacağımı fark ettim. Birçok keyifli anıya rağmen... Geriye doğru bakınca o keyifli anıları yaşarken bile kimi zaman "mış gibi" yapmış olabilirim. Belki ruh halim değişir diye. Belki kendimi daha iyi hissederim diye. Hani o fotoğraflardaki klasik İmge pozum gibi. En güzel halim olduğunu düşündüğüm o otuz iki dişimle sırıttığım resimlerdeki görüntümü hayatıma uyarlamış olabilirim. Ne bileyim, belki de öyle yapmam gerekiyordu. Galiba o da bir tür üzüntüye karşı savunma mekanizmasıydı. Belki de beni üzen her şeye karşı bir meydan okumaydı.

Elbette işe yaradığı durumlar da oldu ama 2010'u ve sonrasını da "mış gibi" mutluluklarla geçirme fikrini düşündüğümde birden içime feci bir karanlık çöktü. Bir şeyleri değiştirmem gerektiğini hissediyorum, ama nereden başlayacağım konusunda hiçbir fikrim yok! Keşke iç dünyamı tarayan bir tomografi makinesi olsa... Tüm korkularımı, mutsuzluklarımı, sıkıntılarımı ortaya çıkarsa. Bir doktor yanıma gelip hepsinin ilacını ve iyileşme süresini yazsa... Üç vakte kadar zihni ve yüreği çok rahatlamış, hafif bir kadın olsam. Artık çok daha az yaşayabildiğim veya gittiğim zamanlarda bile yaşayamadığım gamsız yazlık günlerindeki gibi olsa ruh halim. İşte o zaman gerçek gülüşüm ortaya çıksa.

Maddi ve manevi doyurucu bir hayatım olsa. Gelecekle ilgili hiçbir korkum olmasa. Yanlış yapma korkum olmasa. Kimsenin sorumsuzluğu benim sorumluluğum olmasa, bana yük yaratmasa. Üzerimdeki yüklerden silkinerek kurtulma şansı olsa. Hep keyifli durumlarla beslendiğim, nefret biriktirmediğim bir yaşantım olsa. Çözümsüzlükler olmasa. Zorunluluklardan uzak bir hayatım olsa. Takmak istemediğim kimseyi takmadığım, duymak istemediğim kişiyi duymadığım, gönlümden uzak olanın gözümden de uzak olduğu bir hayatım olsa! Ah, keşke olabilse! Kalıplara uymayan bir hayatım olabilse. Kişiye özel tasarım gibi. Ve kimsenin "ama öyle olmaz ki, aslında doğrusu...." yorumlarını duymama seçeneğim olsa! Ama bunların her birinin bir tuşu da olsa ve ruhumda iz bırakmadan, beni üzmeden, yormadan uygulanabilseler. 2009'da "keşke"lerim oldu, 2010'da onlardan hiç olmasa!

Şans gezegeni gelecekse gelse ve artık içimi aydınlatsa! Ve beni gerçekten mutlu, sağlıklı, özgür ve rahat bir kadın yapsa! N'olur yapsa...