Bu ayın "hassas" dönemini de "en hassas" şekilde atlattıktan sonra hafta sonu neşesi olarak yukarıdaki resmi sizinle paylaşayım dedim. Sahi bir bünye daha ne kadar dayanır böyle inişlere-çıkışlara;
bir anda ruhen çöküp, iki dakika sonra gözünden yaşlar gelerek gülmeye, sonra aynı gülüşü kesintisiz bir şekilde hüngür hüngür ağlamaya bağlamaya;
bir tabak çerezin üstüne bir paket çikolata yiyip sonra ayran içmeye (!);
sonra nutella ve cips kısır döngüsüne girerek ruhsal bunalımına bir de sivilceler eklemeye;
çeviri yaparken bir anda arkadaşlarından birinin Facebook'ta yüklediği ve bilmem kaçıncı kez dinlediği Mercan Dede'nin 800'ünü dinlemeye başlayıp yine hüngür hüngür ağlamaya;
sevdiklerinden nefret etmeye, sevmediklerini ise öldürmeye meyilli olmaya;
saçlarım şekillenmiyor diye sinir olup boşa çaba harcamadan öylece sokağa çıkıp kendini daha da berbat hissederek eve dönmeye;
iki gün önce spor yaparken aynada güzel gördüğü siluetini balkabağı kostümü giymiş bir şeytan gibi görmeye;
o sırada gözleri, ciltleri, saçları ışıl ışıl parlayan, bacak boyları toplam boyu kadar olan, bir gram fazladan yağı ya da selüliti olmayan Victoria'nın Meleklerinden birini görüp Tanrı'ya olan inancını sorgulamaya ("Aynı Tanrı hepimizi yarattıysa ve onlar melekse, ulen acaba ben gerçekten balkabağı kostümlü bir şeytan mıyım?" diye düşünmeye);
sonra bu Melekler'in PMS yaşayıp yaşamadıklarını; o sırada şeytana dönüşüp dönüşmediklerini sorgulamaya;
sonra bu Melekler doğum yapıp yeniden Melek olarak podyuma dönerlerken biz şeytanların sezon içinde doğum yapacak kadar kilo alıp vermemizi sorgulamaya (tamam, abarttım Ebru Şallı doğumu diyelim hadi, yazla kış arası 5 kilo falan diyelim);
Melekler'i düşünmekten vazgeçip zaten mahmur bakan ve her an hüngürdemeye hazır gözlerine daha fazla eziyet etmeyip kendini uykuya vermeye?
Bu bünye daha kaç PMS kaldırır bilmiyorum ama sonrası da pek bir keyiflidir bu cinnet döneminin. İşte tam da şu an o keyfi bekliyorum dört gözle. Aynaya bakıp kendime "Vay be, ne hoş hatunum ayol!" deyip, bir sevgi böceğine dönüşmem neyse ki çok yakındır. :)
Hepinize sendromsuz hafta sonları dilerim..:)
7 yorum:
Alemsin gerçekten. Bu kadar dolu geçiyor demek.
Benimki çok durgun ve sıkıcı doğrusu :)
ah be yavrum ahhhh
tam da su anda kimi öldürsem rahatlarım acada? diye dolaşırken okudum da gülesim geldi...
eskiden böyle olmazdım ben. yaşla mı ilgilidir nedir bilmem ama ara ara cinnetin eşiğinr gelir oldum.
benim haftasonum süper sendromlu geçecek gibi duruyor bari seninki tatlı geçsin:))
Ruhdağı,
En güzeli..Tadını çıkar bence..:)
NzN,
Kesin yaşla ilgili.. Ben de aynı şeyi düşündüm o gün, çünkü son bir iki senedir sapıtık benim de durumum.. Ama bu baya korkutucu bir şey. Düşünsene menopoza kadar artarak giden bir sendrom şiddeti, sonra da ödül olarak menopoz!! Hey hat, kadın olmak zor zanaat! :))
valla ben de aynı anlattığın gibi olurdum ama şaaak bir mucize, doğumdan sonraki ilk reglimi oldum ve bana mısın bile demedi bünye. Hem de marttan-eylüle 20 kilo alıp, bu ocakta yinee en eski haline dönmüş olarak sesleniyorum. Doğurunca geçiyo.
Doğurmak istemeyenler için bir önerin varsa duymak isterim Zeynep..:)
Gündüz yediğim bir paket fıstıklı çikolata yetmezmiş gibi.Şimdi de yaklaşık 200gr kadayıfı mideye indirmiş ve vicdan azabı,moral çöküntüsü içindeyken;yalnız olmadığımı görmek ne hoş
Aslı,
Bir an önce PMS'nin "M" aşamasını yaşaman dileğiyle..:) Ama evet, kesinlikle yalnız değilsin!
Yorum Gönder