Yalnız Değilim Değil Mi?

• "Ölüme kadardı hani yeminimiz.. Şükür hayattasın!" dizeleri bir tek bana mı abuk geliyor merak ettim. Bavul toplanmış, biten bitmiş, geçmiş olsun artık.. Daha anlamı var mı eski yeminleri gündeme getirip bir de ölmediğine göre hak iddia edebilirim diye adamın/kadının karşısına çıkmaya?

• "Kadının üzerinde güzel ve zayıf olma baskısı var" ya da "Reklamlarla pompalanan mükemmel kadın imajı çok yanlış" ya da "Ayy ne o öyle 34 beden mankenler, kemikleri sayılıyor!" denirken ekranlardaki ilk ve tek 36-38 beden olduğunu tahmin ettiğim, normal dolgunluktaki dizi (başrol) oyuncusu Meryem Uzerli'ye sürekli ve çok çirkin bir şekilde "şişko" muamelesi yapılıyor. En son hanedan soyundan geldiğini bildiğim ama soyluluğunu taşıdığından şüpheli olduğum Kenize Murad'ın Muhteşem Yüzyıl ile ilgili açıklaması beni dehşete düşürdü mesela: "Roxanna (Hürrem) çok şişman. Oysa daha ince ve elegan olması gerekir. Süleyman’ı oynayan adam yakışıklı, neden böyle bir kadına âşık olsun ki?" Bu kadar sığ ve basit bir yorum uzun zamandır duymamıştım! Beden kilo alır da verir de, bazen güzel olur bazen daha az güzel olur, önemli olan beynin zayıflamaması, oksijen almaya devam etmesi! Offf offf, sinirimi bozmayın, zaten düzelmiyor bir türlü bu aralar...

• Metroda birkaç "yürüyen" merdiven çıkmamak için engelli asansörünün önünde kuyruk oluşturanların akıl sağlıklarından şüphe duyan bir tek ben miyim? Belki de tek akıllı onlardır, çünkü Türkiye'de engellilerin zaten evinde olacağını, sokağa çıkmak ya da metro kullanmak gibi bir cesaret gösterisinde (!) bulunmayacaklarını düşünerek o asansörlerin boş durmasına gönülleri razı olmuyor, değerlendiriyorlardır! O asansörün önünde sıra bekleyenleri gördüğüm her seferinde aslında kocaman bir şükran duygusu eksikliği görüyorum. Ve asıl engel fiziksel olan mı yoksa akıl-fikir eksikliğinden kaynaklanan mı diye düşünmeden edemiyorum. 

• Bir de aklıma garip garip felaket senaryoları gelir benim mesela. Ama en öyle böyle değil, en garibinden senaryolar. Mesela bir döner büfesinin yanından geçerken o dönerin takılı olduğu metal çubuk kurtulup üzerime düşecek diye korkarım. "Sıcak döner kütlesinin altında can verdi" gibi bir "abuk haberler" köşesinde başrollerde olursam ne yaparım diye düşünürüm. Ya da mesela metroda beklerken birinin arkamdan gelip beni raylara itebileceği ihtimalini düşünürüm. Metro gelene kadar yukarı çıkmaya mı çalışmak gerekir yoksa filmlerde gördüğümüz gibi raylarda kıpırdamadan dümdüz yatarak mı paçayı kurtarırız diye düşünürüm kendimi sağlama aldığım arkalarda bir yerde beklerken.:) Bir de mesela balkonda oturmuş nargile içiyoruz diyelim. Ya karşımızdaki kocaman bloklarda psikopat bir katil yaşıyorsa ve o gün zevk için dürbünlü tüfeğini bizim balkona doğru çevirip kafamı uçurmayı planlıyorsa? Dünyanın binbir türlü hali var şekerim. Sizler düşünmez misiniz böyle tuhaf şeyler bakayım? 

Ses verin.. Yalnız değilim değil mi?