Estergon ve Szentendre

Nyugati İstastonu'ndan kişi başı 1120 forint vererek Estergon (Esztergom) biletlerimizi alıp trene atlıyoruz. Budapeşte'nin en gıcık yanı ne diye sorarsanız para birimi diyebilirim! 1120 forint 4 EURO gibi bir şey oluyor, ama kulağa pek korkutucu geliyor değil mi? Budapeşte'ye 50 km uzaklıkta olan Estergon'a tıngır mıngır trenlerle yaklaşık bir saatte ulaşıyoruz. Burada göreceğimiz her şey aşağıda ve bizi hiç yormayacak şekilde hepsi aynı yere toplanmışlar. :)

Bence buradaki Bazilika, Estergon Kalesi'nden çok daha etkileyici bir yapı. Zaten Macaristan'ın en büyük kilisesiymiş. Kale konusunda hayal kırıklığına uğradığımı bile söyleyebilirim, zira çok daha iyilerini gördüm. Zamanında Kanuni'nin ele geçirdiği kalenin günümüze kadar ulaşan kısmı için görülmeye değer diyemeyeceğim. 1869 yılında şimdiki halini alan Bazilika gerçekten çok etkileyici. 

En son bir daha kubbelere falan tırmanmam diye yemin etmiştim ama bu seferlik o yemini bozdum. Yukarıdaki manzaranın çok daha iyi olabileceğini düşünerek yine o klostrofobik dönen merdivenlere vurduk kendimizi İso'cumla. Tuna Nehri kıyısındaki Macaristan'ın en büyük kilisesinin en tepesine çıktığımızda gördüğümüz manzaralar da işte burada: (bu arada Tuna'nın karşı kıyısının Slovakya olduğunu da belirteyim)

St Stephen'in ilk kez taç giydiği yer olan Bazilika'nın bahçesinde bir köşede bu anı sembolleştiren bir heykel de bulunuyor. Taç giyme töreninden Papa'nın St. Stephen'ı kutsadığı bir an tasvir edilmiş.  

Daha önce de dediğim gibi Kale'de görülecek çok fazla bir şey yok. İçinde tüm açıklamaların Macarca olduğu ve fotoğraf çekilemeyen vasat bir savaş müzesi bulunuyor. Girişi, avlusu, surları ile birlikte Kale'yi gezmek için toplam yarım saat bile ayırmanıza gerek kalmıyor. Böylelikle Estergon'u bitirip Szentendre'ye doğru yola çıkabiliyoruz. Bu kez otobüsle gideceğiz. Otobüs yol üstünde Visegrad'da da duruyor, ama biz orayı gezmemeye baştan karar verdik. Visegrad Kalesi'ni de görmeyiverelim bu sıcakta! (Evet, hava dolayısıyla benim bile gezmeye bakış açım değişti!) 

Szentendre çok şirin bir kasaba. Keyifli ara sokaklarını süsleyen bir sürü galeri, hediyelik eşya dükkanı, restoranları, dondurmacıları ve Marzipan Müzesi gibi değişik müzeleri ile bütün öğleden sonramızı geçirebileceğimiz harika bir yer. Önce bir yemek molası verelim. Yani yemek dediysek, İso'cum hava koşullarından bağımsız olarak her zamanki gibi gittiği yerin spesiyalini (40 derecede gulaş çorbası gibi!) yemek konusunda ısrarlı davranırken ben bu sıcakta ancak oturup buz gibi bira içip biraz patates kızartması atıştırayım:

Barczy Restaurant (ya da Fogado diyelim) çok şirin bir ambiyansı olan bir yerdi ve menüsündeki geleneksel yemek çeşitleri oldukça fazlaydı. Ayrıca akşamları canlı müzik de varmış, aklınızda olsun diyeceğim ama Szentendre'ye büyük olasılıkla günübirlik gezi yapacağınız için bu bilgi işinize pek yaramaz. Artık sokaklarda kendimizi kaybedebiliriz değil mi?

Böyle minik kasabalara bayıldığımı söylemiştim değil mi? Akşam üstü olduğuna göre artık tren istasyonuna gidip Budapeşte'ye dönebiliriz. Yaklaşık yarım saatlik bir yolumuz var. Otele kendimizi atıp, bir duş molası verdikten sonra Tuna Nehri turu bizi bekliyor. Evet, bu kez kronolojik sırayla yazmadığım için önceki yazılarımdan birine link veriyorum. Ve sanırım yeme-içme ve genel birkaç konudan bahsedeceğim son yazımı yazmak üzere blogda yeni bir boş sayfa açıyorum. :)