Özge Özberk, Burak Sergen, Cansel Elçin gibi çok başarılı ve her birini çok sevdiğim oyunculardan oluşan kadrosuyla 2008'de sinemada gösterilen ve kaçırmış olduğumuz 120 filmini yeni izleyebildik. 1. Dünya Savaşı'nın ilk yıllarında Van'da yaşanmış gerçek bir kahramanlık hikayesinden yola çıkılarak çekilen bu filmi herkesin izlemesi gerektiğini düşünüyorum. Konu muhteşem, oyunculuklar süper, müzik ve görüntüler çok başarılı...
Kısaca filmin konusundan bahsedeyim: Balkan Savaşı'ndan yeni çıkan halk, savaşın yaralarını sarmayı henüz başaramamışken 1. Dünya Savaşı patlak verir. Ruslar, Erzurum'dan başlayarak Türk topraklarına saldırıya geçerler. Van'daki jandarma tümeni de destek için yola çıkar, ama yoğunlaşan ve uzayan çatışmalar cephedeki cephanenin tükenmesine neden olur. Van'daki cephanenin Erzurum'a taşınması gerekmektedir, ama zaten yetişkinlerin hepsi askerdedir. Yaşı geçkin ama eli silah tutan diğer erkeklerin de şehirde kalarak evlerini ve kadınlarını işi iyice azıtmış olan Taşnak çetelerine karşı korumaları gerekmektedir. Peki o zaman cephaneyi Erzurum'a kim taşıyacaktır? 12 ilâ 17 yaşları arasında 120 çocuk, cephanenin taşınması için gönüllü olurlar. İşte filmin adı da buradan geliyor.
Tüylerim diken diken olarak filmi izlerken "okullarda çocukları toplayıp Mustafa'ya götüreceklerine bu filme götürselermiş keşke" diye düşündüm. Belki de birçoğunuz çoktan izlemişsinizdir, çünkü filmi bir milyondan fazla kişi izlemiş. Ama izlemeyenleriniz varsa, kesinlikle DVD'sini almanızı tavsiye ediyorum. Hatta mümkünse çocuklarınızla birlikte izleyin.
Bu 120 kahraman çocuğun inanılmaz zor şartlarda, imkansızlıklar içinde, karlı dağlarda, ellerinde cephane sandıklarıyla günlerce süren mücadelelerini ağlamadan izlemeniz mümkün değil. Yediden yetmişe, kadınıyla erkeğiyle gösterilen bu sonsuz özverinin, vatan sevgisinin, birlik ve dayanışma ruhunun içinize işlememesi mümkün değil. Tarihimize ait gerçek bir destanı daha öğrenmek, bu vatanın ne şartlarda savunulduğunu ve gerçek fedakarlığı bir kez daha görmek ve anlamak için bu filmi izleyin.
Ağlamaktan çizgi haline gelen gözlerime rağmen, Devrim Arabaları gibi 120 sayesinde de kendi tarihimize ait muhteşem bir hikayeyi öğrenmiş olduğum için çok mutlu oldum. Yazan, yöneten, oynatan ve az ya da çok emeği geçen herkesin ellerine sağlık! Süpersiniz!
Not: Resimleri buradan aldım.
2 yorum:
İzleyeceklerim arasında ama elim bir türlü gitmiyor. Biliyorum ki o koşullardan geldiğimiz bir kez daha gözüme girdiğinde, günümüzle kıyaslayıp yine her şeye söveceğim.
Çok haklısın ve gerçekten de muhtemelen çok şeye söveceksin. Ama bir yandan da böyle bir hikayeyi ortaya çıkaran, onları anmayı akıl eden, yıllar sonra (hak ettiklerinin kat kat azı da olsa) onlara değer vermek adına bir şeyler yapan bir ekibin olması da çok hoşuna gidecek. "Helal olsun adamlara" diyeceğin birileri çıkacak ve bu da hiç az şey değil! Bu aralar bunu diyebileceğimiz kişi ve durumlarla nadiren karşılaşıyoruz ne de olsa..
Yorum Gönder