İntiharın Genel Provası

Köprüye çıkmış atlamak üzere olan bir yüksek mimar...

"N'olur atlama! Atlarsan ağlarımı yırtacaksın, ekmeğimle oynayacaksın" diyen bir balıkçı...

Aşkını intihardan vazgeçirmek üzere son anda yetişmiş bir dansçı kadın...

Adamın atlayıp da gemisindeki turistleri öldüreceğinden korkan sırma apoletli bir gemi kaptanı...

Kaptanın ağabeyi olan obez müteahhit...

Kaptanın ve müteahhitin ağabeyi olan bir psikolog...

Tüm bu seçmece tipleri nerede gördüğüme gelince: Harbiye Muhsin Ertuğrul Sahnesi'nde İntiharın Genel Provası adlı oyunda gördüm hepsini. Hem de burada göründüğü kadar da tuhaf tipler olmadıklarını söyleyebilirim. Fazlasıyla tanıdık geldi bana birçoğu!

Neyse, efendim okurlarımdan birinin yolladığı bir e-mail ile kendime geldim ve bir tiyatrosever olarak şimdiye kadar Şehir Tiyatroları'nın oyunlarına hiç gitmemiş olduğumu fark ettim. Sahnelerin hep sapa yerlerde olduğunu düşünüyordum ki Muhsin Ertuğrul Sahnesi aklıma gelince hemen oyunları incelemeye aldım ve ilk oyun olarak Duşan Kovaçeviç'in yazmış olduğu bu güzel oyuna bilet aldım. Bundan sonra Şehir Tiyatroları da takibimde olacak. Bilgilerinize (ve teşekkürler Pınar)! :)

Yalnız Muhsin Ertuğrul Sahnesi gibi yepyeni bir salonun giriş-çıkışında yaşanan hengâme, gişedeki insanımsı canlı ve kocaman salon için ayrılan minyatür fuayeden bahsetmeden geçemeyeceğim. Bir de biraz akustik sorunu var gibi geldi bana ama bu fazla teknik bir konu olacağı için pas geçiyorum.

Bu sene izlediğim ikinci Duşan Kovaçeviç oyununu da çok beğendiğimi söylemeliyim. (İlki için buraya buyrun.) Sırp yazar Kovaçeviç bu oyunu için 'sanırım en iyi komedim bu' demiş. Ama öyle gözünüzden yaşlar gelerek ağız dolusu güleceğinizi düşünmeyin. Aslında oyun tam bir kara komedi. Sırbistan'da her geçen gün artan intihar vakalarının toplumsal bir felaket olduğunu düşünerek yola çıkarak 2008 yılında bu oyunu yazan yazar, kendi meşru müdafaasının adının ise komedi olduğunu söylüyor. Sistemin intihara sürüklediği bir insana yardım elini uzatarak kurtaranların hikayesi (olduğunu söylemeyi isterdim ama ne yazık ki öldürmeyip süründüren daha büyük yalancılar başrolde!) Ağlamanın ve haykırmanın yaşam belirtisi olduğunu ve bu haykırışların dalga dalga çoğalacağını vurgulayan sahnelerinden etkilendiğim oyunun sonunda aklımda kalan soru cümlesi ise şu oluyor: Kurt neden ot yemez?

Serhat Mustafa Kılıç pek çok farklı rolün altından inanılmaz bir başarıyla kalkmayı başarabilmiş. Sahnede en çok onun canlandırdığı karakterlere bayıldım. Başta onu olmak üzere diğer tüm oyuncuları (Bennu Yıldırımlar, İbrahim Can ve Bora Seçkin) ve başarılı uyarlamasıyla ve sahne tasarımıyla yönetmen Nurullah Tuncer'i çok tebrik ediyorum. 23 Mart'ta Şehir Tiyatroları'nın Nisan ayı biletlerinin satışa çıkacağını unutmadan söyleyeyim. Bu arada sorunun yanıtını düşünmeyi de unutmayın: Kurt neden ot yemez?

İyi seyirler...