Borusan Contemporary ve Takanik

Geçen hafta sonu değil, ondan önceki hafta sonunun Cumartesi gününü Rumelihisarı'ndaki Perili Köşk binasında yer alan Borusan Contemporary'yi gezmeye ayırdık. Biliyorsunuz, burası bir ofis müze, o yüzden sadece hafta sonları saat 10.00-20.00 saatleri arasında gezilebiliyor. Önünden her geçişimde bayılarak baktığım binanın içini keşfetme zamanı! 

Önce asansörle en üst kata çıkalım (ve kolay kolay da o manzarayı bırakıp aşağı katlara inemeyelim). Bu nasıl bir Boğaz'a bakma noktasıdır yahu? Muhteşem! Hani "Teras Sorumlusu" falan gibi bir açık pozisyon varsa haberim olsun isterim, Sayın Borusan Holding İK Müdürü. :) 

Kendimizi zorlayarak içeri girebildiğimizde karşımıza ilk olarak sol üst köşedeki gibi bir toplantı salonu çıkıyor. En üst katta. Her penceresinden o doyumsuz manzaraya ve düşünmek için gözlerini tavana diktiklerinde şu rengarenk harika aydınlatmaya (Keith Sonnier çalışması) bakarak toplantı yapıyor buradaki çalışanlar hafta arası. Bir başkasının masasının arkasında aynalı bir ETC (Brigitte Kowanz) bulunuyor. Birileri küçük bir toplantı odasındaki panonun kağıtlarına bir şeyler yazıp çizerken, önlerinde ve arkalarındaki duvarları Erol Akyavaş resimleri renklendiriyor. Beklemek için oturduğunuz koltuğun önündeki sehpada birbirinden güzel fotoğraf kitaplarını inceleyebiliyorsunuz. Ya da başka bir katta birkaç kişinin çalışma alanı olan kocaman bir salonun ortasında, denize bakan bir oturma grubunun üzerinde rengarenk bir tavan freski  (Beat Zoderer) görüyorsunuz. 

Her odasında, her köşesinde, hatta merdivenlerden inerken bile sürprizler sizleri bekliyor. Aşağıdaki kolajın sağ alt köşesinde gördüğünüz, sizi izlemekte olan uçan göz küreleri (Alan Rath) gibi. Ya da sol üst köşedeki LED aydınlatmalı kitapların (Airan Kang) sıralandığı raflar gibi. Bir odanın duvarlarında Nuri Bilge Ceylan'ın İstanbul fotoğrafları varken koridorlardan birinde iki sineğin duman ve ağ arası bir şeylerin üzerinde durduğu tuval üzerine akrilik tabloyu (Herve Heuze) görüyorsunuz. Ya da yine LED lambalarla yapılmış Freefall adlı çalışmayı (altta ortada, James Clar) Ve elbette buradaki sanat eserleri kadar duvardaki dilek ağacını da görmeden, birbirinden eğlenceli dilekleri okumadan -ve isterseniz dileğinizi yazıp asmadan- geçmeyiniz. 

Bunlar ortam hakkında bir fikir vermesi için koyduğu fotoğraflar ve sürekli koleksiyondan örnek olarak sizler için seçtiklerimdi. Bir de 1 Eylül'e kadar devam eden Datascape sergisi kapsamında pek çok enstalasyon, video, fotoğraf, vs sergilenen iki kat bulunuyor. O da size sürpriz olsun ve gidip görün derim. Favorimi soracak olursanız: Thomas Ruff'ın internetten indirdiği sayısız imgeden ürettiği Jpeg peyzajı.

Günlük hareket istihkakımızı da nefis Boğaz havasında ve boş İstanbul'da Arnavutköy'e kadar yürüyerek kullanıyoruz. Karanlık çökerken mehtabın da etkisiyle zaten güzel olan Boğaz daha da bir güzel görünüyor gözümüze. Detoksu falan boş verip bir rakı-balık mı yapsak diye birbirimizin sınırlarını zorluyor ama hemen vazgeçiyoruz. Sağlıklı beslenelim, balık ve salata (ve biraz ızgara kalamar ve biraz da mısır ekmeği kaçamağı yapabiliriz tabi hafta sonu hatırına) yiyelim diyerek Takanik'e atıyoruz kendimizi.  

Mehtap ve yediklerimiz yukarıdaki gibi, Takanik zaten bildiğiniz gibi. Her şey son derece lezzetli ve taze, porsiyonlar harika, mısır ekmekleri cezbedici, fiyatlar gayet makul. Bizler de önce ruhumuzu sonra karnımızı doyurduğumuz için pek mesuduz.:)

Haftaya sesim çıkmazsa panik olmayın. Instagram'dan ve Twitter'dan kendimi unutturmamaya çalışırım nasılsa.:)

Hepinize iyi hafta sonları...