Yahşi Batı ve Ninni (ve Kazanan Yalnızdır)

Yılın ilk gününde merakla beklediğimiz Yahşi Batı için en arka sıranın ortasından yerlerimizi ayırttık ve 2010'a sağlıklı başlayalım ki öyle devam edelim diye düşünerek ve bir gün önceki yılbaşı soframızın etkilerini üzerimizden atmak için önce spora gittik. Akşam yemeği sonrasında bu kez de bahar gibi havanın tadını çıkarmak için yürüyerek G-Mall'a giderek koltuklarımıza kurulduk. Yahşi Batı başladı. İlk yarının sonuna geldiğimizde yalnızca bir iki tane espriye ve Cem Yılmaz'ın bazı yüz ifadelerine gülebilmiştik. Hatta ilk yarının sıkıcı bile olduğunu söyleyebilirim. İkinci yarı biraz daha hareketliydi ama ben bu filmden diğer Cem Yılmaz filmlerinden aldığım tadı hiç alamadım doğrusu. Hem de bilirsiniz, ben feci bir Cem Yılmaz hayranıyım. Şimdiye kadar her yaptığı işi çok beğenerek izledim ve bundan sonra da yine ilk izleyenlerden biri olmaya devam edeceğim. Ama sanki Cem Yılmaz bu filmde kendi potansiyelinin çok altında, çok ortalama bir film çıkarmış gibi geldi bana. Espriler vasattı. İsimler (Kızılkayalar, Bambi, İstenmeyen Tüy, vs) ve birtakım göndermeler (Jack Daniel, Johnnie Walker, Brokeback Mountains, Obama, vs) güzeldi. Karagöz oynatma ve Demet Evgar'la kanto sahnesi çok okul müsameresi havasındaydı. Yağlı güreş, bana ismi lazım değil serinin üçüncü filmini çeken birilerini hatırlattı!! Sonuçta şahsen Cem Yılmaz'dan kesinlikle daha keyifli bir film beklerdim. En bayıldığım sahne ve oyunculuk ise Brokebackli gay kovboy rolündeki Uğur Polat'ın olduğu sahnelerdi (filmin bitimindeki kamera arkası görüntüleri de dahil). Zaten bayıldığım bir oyuncuyu bir de bu rolde görmek beni çok eğlendirdi ve Uğur Polat beni bir kez daha oyunculuğuna hayran bıraktı. (Resim buradan alınmıştır.)

Sırada şarkı paylaşımı var. Şarkı değil de ninni mi desem acaba? Hatta rap ninni mi desem? Hatta politik mesajı olan bir rap ninni de diyebiliriz. En bayıldığım ve duruşuna hayran olduğum Türk sanatçılardan biri olan Candan Erçetin insanları uyutmak değil uyandırmak için bir ninni yapmış. Sözlerini Aylin Atalay ile birlikte yazdığı bu cesur ninni için kendisine buradan kocaman bir alkış ve teşekkür göndermek istiyorum. Candan Erçetin Ninni'nin olduğu yeni albümünün teşekkür yazısında da şöyle demiş: "Tam 5 yıl, 5 ay, 27 gündür susuyorum. Yaşıyorum, görüyorum, hissediyorum, düşünüyorum, yazıyorum ama susuyorum... Sanırım artık bir şeyler söylemenin zamanıdır..” (Bu paragrafta verdiğim Youtube linkini açamayanlar şarkının sözlerine buradan da bakabilirler. Tahmin edebileceğiniz üzere resmi de buradan aldım.)

Not: Bu arada şu an okuduğum (ve her an yarıda bırakabileceğim) kitap ise Paulo Coelho'nun Kazanan Yalnızdır adlı romanı, ama yarıya gelmiş olmama rağmen hâlâ daha beni içine alamamış bir roman olduğunu söylemeliyim. Paulo Coelho hayranı değilimdir ve her çıkan romanını da okuduğumu söyleyemem. Ama hepsinin konusunu az çok bilirim ve etrafımda da severek okuyan kişiler olduğu için onların da olumlu yorumlarını dinlemişimdir. Belki de Simyacı ve Piedra Irmağının Kıyısında Oturdum, Ağladım dışında hiçbir kitabını okumayarak uzun bir aradan sonra dönüş yaptığım için pek adapte olamadım kitaba... Bir de çoksatanlarla ilgili bir derdim yok, ama yine o tribünlere oynayan tarzı görür gibi oldum ben bu kitapta, hoşlanamıyorum o yüzden bir türlü. Fikrim değişirse kitapla ilgili olumlu bir şeyler yazarım, ama değişmezse bilin ki sonuna kadar bu hislerle ve baygınlık geçirerek okumuş ya da yarıda bırakmışımdır. :)